تیر ماه سال 1366 در عملیات فتح 8
دیگه یک فاصله ی سیصد کیلومتری متری تا داخل خاک کشور اون هم قرار باشد ببری از ترکیه بیاری امکان اینکه
کسی اینطور زنده بماند نبود
من 20 سالم بود ، بعد از 9 ماه 5 روز آمده بودم مرخصی از اون عملیات های برون مرزی و عملیات چریکی
رفتیم خاستگاری ، همون لحظه تا ما صحبت هامون تموم شد برگشتیم گفتن که تماس گرفتن باید زود برگردین
ما از خاستگاری برگشتیم زود برگشتیم که بریم برای یک ماموریت برون مرزی
این را از این باب عرض نمی کنم که معرفی وضعیت خودم باشد،اصلا برای ما این حرف ها اهمیت ندارد
فقط می خوام ببینم این امید در دختر و پسر جامعه ی ما هست؟
از شهر موصل در عملیات فتح 8 با 18 مرفین از طریق خاک ترکیه 350 کیلومتر روی قاطر ما رو عقب آوردن
یعنی اگر کتاب رکورد های دفاع مقدس را بنویسند ،طولانی ترین رکورد حمل مجروح مال ما بوده
من به مرفین اعتیاد پیدا کردم ، 10 روز در بیمارستان فیروزگر بستری بودم
یک جفت پای ناقص که باید قطع میشد چون بسختی معلوم بود که استخان ها بتوانند خون سازی کنند
باید ترک اعتیاد می کردم ، جفت پاهام هم حل میشد وسط این مساله ما رو بردند و گذاشتند سر سفره عقد
یک ماهه از رختخواب بلند شدم
یک خانوم پرستاری آمد در همین بیمارستان فیروزگر،عصبانی شد گفت شما که هر دفعه میرید اینجور
برمیگردید چرا دخترای مردم را بدبخت می کنید؟ گفتم خانوم شما الان از در میری بیرون ماشین میزنه میمیری
شما از کجا میدانید که زنده خواهید ماند؟
اونی که نگه دارنده ی من و شماست خداست
گر نگهدار من آن است که من می دانم ، شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد
ایشان دو روز بعد آمد و گفت یعنی من اشتباه کردم 36 سالم است هنوز ازدواج نکرده ام؟
گفتم بله خانوم شما اشتباه کردین چون شما به خدا اعتقاد ندارید
این را به دوستان جوان میگویم که مراقب باشید
ممکنه شما به عنوان بچه متدین آلوده به مواد مخدر نباشید ، آلوده به دنیا نباشد، آلوده به بازی های سیاسی نباشید
اما اتفاقا بچه متدین ها یک جا پایشان می لغزد،آن هم درباره مسائل جنسی
از این باید بترسید
اگر تا قبل فریاد میزدیم که ازدواج کنید ، حالا دیگر خودتان می دانید
ما میرفتیم گلوله ضد هوایی می خوردیم ، معتاد به مرفین میشدیم اونم تو رگی ولی درست در اوج اون
قضایا دست از برنامه ازدواجمون برنمیداشتیم