طوبی2

زندگی انسان را در این جهاتن میتوان با تمامی آنچه اطراف اوست در یک جمله خلاصه کرد:
دنیا را برای عبور در نظر بگیر نه جا یماندن.
با یه کم تفکر بیشتر میتونیم بفهمیم که روایت هم در این رابطه داریم:
معصوم علیه السلام میفرماید: الدنیا دارُ مَمَرٍّ لا دارُ مَقَرٍّ.

من وآقا

فقط توصیه به خواندن(البته اگر اشکی هم اومد که چه بهتر):

تا میان گور رفتم دل گرفت/

قبر کن سنگ لحد را گل گرفت/

روی من خروارها از خاک بود/

وای، قبر من چه وحشتناک بود!

بالش زیر سرم از سنگ بود/

دنیا یا سی دی

بزرگی می‌فرمود :

دنیا و آخرت شبیه سی دی است

آن همه محتویات همگی در یک قطعه کوچک جا شده است 

برای دیدن آن(آخرت)چشم مخصوص میخواهد 

فضایی بزرگ بعد از دیدن قطعه ای کوچک 

حلقه ی دوزخ

اگر چون رود می خواهد که با دریا بیامیزد ، بگو چون چشمه بر زانو گذارد دست و برخیزد

به حرف دوستان از دست من دامن مکش ، هرچندبه ساحل گفته اند از صحبت دریا بپرهیزد

چه بیم از دیگران؟ در چشم مردم بوسه می گیریم ، که با این معصیت ها آبروی ما نمی ریزد

بیا سر در گریبان هم از دنیا بیاساییم ، مگر ما را خدا باهم در آن دنیا برانگیزد

در این پیرانه سر، سجاده ای دارم ، که می ترسم خدا با آن مرا از حلقه ی دوزخ بیاویزد

مرا روز قیامت با غمت از خاک می خوانند ، چه محشر می شود مستی که از خواب تو برخیزد