کاش سهراب اینگونه میگفت:

آب را گل نکنید . . .

شاید از دور علمدار حسین (علیه السلام)

مشک طفلان بر دوش،

زخم و خون بر اندام،

می رسد تا که از این آب روان،

پر کند مشک تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم،

تا علی اصغر (علیه السلام) بی شیر رباب (سلام الله علیها)

نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .

آب را گل نکنید ...